Επιστολή - αφιέρωμα του Ι. Βήλου για το Σύλλογο Αρτοτινών και τον ήρωα Κ. Δρόσο

ΕΙΔΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΤΟΤΙΝΑ 

ΚΑΙ ΤΑ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ 

ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΙΜΗ 

ΣΤΟΝ ΗΡΩΪΚΟ ΛΟΧΙΑ ΜΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ Β. ΔΡΟΣΟ

ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ ΧΩΡΑ ΣΤΑ ΔΙΑΚΕΙΑ 2017

ΠΡΟΣ: Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Αρτοτινών «Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ»

Θεσσαλονίκη 1-2-2018

Αγαπητέ Πρόεδρε και εκτιμητά μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου Αρτοτινών, με την παρούσα επιστολή μου σας στέλνω τους θερμούς χαιρετισμούς μου και σας εύχομαι υγεία και κάθε επιτυχία στο πολύπτυχο και αξιόλογο έργο που επιτελείτε. Με αφορμή δε και τα όσα σημαντικά συνέβησαν στις 27 Αυγούστου 2017 στο χωριό μας, στην Αγαπημένη μας Αρτοτίνα, αποφάσισα να σας γνωστοποιήσω αυτά που και εγώ έζησα εκεί -μετά της συζύγου μου-, να προσθέσω κάποια δεδομένα, να καταγράψω τις εντυπώσεις μου, να ενισχύσω την πληροφόρησή σας, αλλά και να αραδιάσω μερικές ώριμες σκέψεις μου και ίσως ωφέλιμες προτάσεις μου, με συνοπτική πληρότητα.

Ο ζωντανός ήρωας της Αρτοτίνας Κων/νος Δρόσος του Βασιλείου, ομιλών στην κεντρική πλατεία του χωριού του και ευχαριστώντας αφενός τον πολύ κόσμο που τον τίμησε δεόντως και αφετέρου το Δ.Σ. του Συλλόγου Αρτοτινών «Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ», για τη διπλή βράβευση που του επεφύλαξε, στις 27/8/2017.

Ο τιμώμενος εξεπλάγη από την αποδοθείσα τιμή, γι’ αυτό και στη φωτογραφία εμφανίζεται με έκδηλη την ικανοποίηση στο πρόσωπό του και κρατώντας σφιχτά στα χέρια του μία σφαίρα στίβου για να αθλείται και να είναι πάντα σε εγρήγορση.

Τονίζω λοιπόν τα ακόλουθα:
• Καταφέρατε και πετύχατε σε όλα τα επίπεδα. Φέρατε σε αίσιο πέρας - όλες τις Αυγουστιάτικες εκδηλώσεις του χωριού μας σε συνεργασία πάντοτε με όλους τους θεσμικούς Φορείς και πρωτίστως με το Συμβούλιο της Τοπικής Κοινότητας Αρτοτίνας, τον Σύλλογο Αρτοτινών Μεσολογγίου «ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ», τον Δήμο Δωρίδας και την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, και γι’ αυτό είστε άξιοι πολλών συγχαρητηρίων.

• Για την Ομόφωνη Απόφασή σας να τιμήσετε δεόντως αφ’ ενός τα 70 χρόνια του ως άνω Συλλόγου Αρτοτινών (1947-2017) και αφ’ ετέρου τον σύγχρονο Αρτοτινό ήρωά μας και έφεδρο Λοχία των τεθωρακισμένων Κωνσταντίνο Δρόσο του Βασιλείου, στα πολλά συγχαρητήρια των Αρτοτινών, των καλών μας γειτόνων, των Δωριέων, των Ρουμελιωτών και των πολλών άλλων φίλων της Αρτοτίνας, θα το θεωρούσα ως ουσιώδη και ασυγχώρητη παράλειψή μου αν δεν προσέθετα και τα δικά μου ειλικρινή και θερμά συγχαρητήρια.

• Στα «ΔΙΑΚΕΙΑ» του χωριού μας, βρέθηκα και πάλι παρών μετά από μια δεκαετία περίπου και τα όσα σπουδαία έζησα εκεί με γεμίσανε όχι μόνο από ενθουσιασμό, χαρά και ικανοποίηση, αλλά πολύ περισσότερο με κάνανε να νιώσω συγκίνηση και υπερηφάνεια. Μου άρεσε η καλοδουλεμένη ομιλία της Δασκάλας του χωριού μας κ. Βούλας Κανούρη- Γκίκα για την 70χρονη επετειακή γιορτή του Συλλόγου μας. Την πρόλαβα και εγώ διδάσκουσα στο Δημοτικό μας Σχολείο κατά το Σχολικό έτος 1962-1963. Παρακολούθησα προσεκτικά την αναφορά της στο πολύτιμο έργο όλων των διατελεσάντων Δ.Σ. του Συλλόγου Αρτοτινών, από το 1947 μέχρι τώρα και κυρίως την τιμητική αναφορά της στους Ιδρυτές του Σωματείου, στους οποίους στάθηκε με πολύ σεβασμό στην μνήμη τους και την προσφορά τους. Είναι εκείνοι που εμόχθησαν πολύ, αλλά και που άνοιξαν τους δρόμους για μια ναι μεν δύσκολη, αλλά πάντως πολύ δημιουργική και ενδιαφέρουσα συνέχεια. Επίσης, θεωρώ πολύτιμη την αναφορά της για το πόσο σημαντικό είναι το ΝΑΙ στις συνεργασίες για κάτι καλό και το πόσο αναγκαίο είναι το ΟΧΙ στις έριδες, στους εγωϊσμούς και στις διχόνοιες για να πάει μπροστά ένας Σύλλογος (και όχι μόνο). Επιπλέον δε, κράτησα ως άξια λόγου την παραίνεσή της προς τη Νεολαία της Αρτοτίνας που κατοικεί στην Αθήνα, και την διατυπωθείσα θέση της και γιατί όχι και παρακαταθήκη της, για το ότι ναι μεν το παρελθόν θα πρέπει να μας διδάσκει, το μέλλον όμως θα πρέπει να απορροφά τις σκέψεις μας και να κατευθύνει τα βλέμματά μας. Πέραν δε των προβληματισμών που όλα αυτά προκαλούν, αλλά και των πολλών μηνυμάτων που εμπεριέχουν, ναι μεν μπορεί να χρειάζονται και μια περαιτέρω ανάλυση, θεωρώ όμως ότι, σε κάθε περίπτωση, ωφελούν, ενώνουν και δεν διχάζουν. Θα έλεγα δε ότι προσφέρουν εφόδια για το μέλλον, δεν αφαιρούν το παραμικρό από το μέχρι τούδε Συλλογικό έργο, και βέβαια στηρίζουν τη διαχρονική κονίστρα του Συλλόγου Αρτοτινών.

• Αγαπητά μέλη του Δ.Σ. το γεγονός ότι παλεύετε για το καλύτερο, συνεργάζεστε πολύ καλά μεταξύ σας, προκρίνετε το Συλλογικό συμφέρον από την ατομική προβολή, παντρεύετε την εμπειρία με τον νεανικό ενθουσιασμό και πορεύεστε μπροστά χωρίς παρωπίδες, χωρίς χρωματιστούς φακούς και με διάθεση διαλόγου, σύνθεσης και προσφοράς αυτό σας τιμά ιδιαίτερα. Ακόμη και στα δύσκολα, ανοίγετε τα πεδία της συνεννόησης και έτσι εύχομαι και ελπίζω να συνεχίσετε. Το ότι το κοινό καλό σας κάνει να αντιλαμβάνεστε το υπέρτερο και να υπερφαλαγγίζετε τις όποιες δυσκολίες στο έργο σας και τα κατά καιρούς ανακύπτοντα «εμπόδια» αυτό είναι κάτι το εντυπωσιακό. Έχετε το θάρρος να λαμβάνετε και πολύ δύσκολες αποφάσεις και φρονώ ότι αυτό είναι κάτι που έχει ανάγκη η Αρτοτίνα, όχι μόνο για τα αυτονόητα αλλά και για το αύριο και την περαιτέρω ανάδειξή της. Η επιτυχής λειτουργία, η δράση και το έργο προηγηθέντων Δ.Σ., ας είναι ένας πρόσθετος οδηγός σας…

• Σας πληροφορώ, ότι στις 27/8/2017, χάρηκα ιδιαίτερα όχι μόνο την όλη οργάνωση και διαδικασία βράβευσης του συγχωριανού μας Κώστα Β. Δρόσου, την ομιλία της Δασκάλας μας κ. Βούλας Κανούρη- Γκίκα και τις βραβεύσεις των επιτυχόντων το 2016 σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, αλλά βεβαίως και την καταπληκτική λαϊκή βραδιά που ακολούθησε, με πρωταγωνιστές τα ταλαντούχα παιδιά από το Μολύκρειο Αιτωλοακαρνανίας, που με την μουσική δεξιοτεχνία τους, δώσανε χώρο στην Νεολαία μας να διασκεδάσει δείχνοντας και το χορευτικό ταλέντο της, στην ιστορική πλατεία του χωριού μας.

• Τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις τις απολαύσανε πλήρως και τις τιμήσανε με την παρουσία τους, όχι μόνο οι επίσημοι προσκεκλημένοι και ο τιμώμενος συγχωριανός μας Κων/νος Δρόσος του Βασιλείου, με την Οικογένειά του και με Φίλους του, όχι μόνο σχεδόν όλοι οι κάτοικοι της Αρτοτίνας, αλλά και αρκετοί Φίλοι από τα γύρω χωριά και επίσης Λιδωρικιώτες, Ευπαλιώτες, Μεσολογγίτες, Σπερχειαδίτες και άλλοι Ρουμελιώτες και Συνέλληνες. Οφείλω δε να ομολογήσω ότι αισθάνομαι ευτυχής που είχα την δυνατότητα, την τύχη και την τιμή να είμαι και ο ίδιος παρών στις εν λόγω εκδηλώσεις, μαζί με την σύζυγό μου και την 90χρονη μητέρα μου.

• Τώρα που έχουν σβήσει τα φώτα της δημοσιότητας, «στερέψανε τα σχόλια και τα πηγαδάκια, κατάκατσε ο κουρνιαχτός από τις παραπάνω εκδηλώσεις και απορροφήθηκε ο απόηχος αυτών», πριν ολοκληρώσω αυτό το γράμμα μου προς τον Σύλλογο, θα ήθελα να προσθέσω και λίγα λόγια ως απόδοση μιας ελάχιστης τιμής προς τον φιλήσυχο συγχωριανό μας, έφεδρο Λοχία και ήρωα των τεθωρακισμένων, γενναίο πολεμιστή κατά του «Αττίλα 2», σύγχρονο ήρωα της Αρτοτίνας, της Δωρίδας και της Ρούμελης, και επί πλέον της Πατρίδας και του Έθνους, Κώστα Δρόσο του Βασιλείου.

• Σύμφωνα με τα όσα διάβασα, τα όσα άκουσα και τα όσα γνωρίζω, ο Κώστας Δρόσος, ο οποίος γεννήθηκε στην Αγαπημένη μας Αρτοτίνα το 1950, πολέμησε με γενναιότητα τους Τούρκους εισβολείς στην Κύπρο και έγραψε ιστορία λόγω της Στρατιωτικής ικανότητάς του, του αποδεδειγμένου ηρωισμού του, της στρατηγικής που εφήρμοσε στο πεδίο της μάχης και της απίστευτης αποτελεσματικότητάς του. Δεν πολέμησε για να δοξαστεί αλλά αμύνθηκε για να διασώσει ό,τι ήταν εφικτό και για να σωθεί, προκαλώντας καίρια πλήγματα στον αντίπαλο. Σημείωσε εξαιρετικές επιδόσεις στο πολεμικό μέτωπο κατά του «Αττίλα 2» και διέπρεψε στη μάχη της Σκυλλούρας ανήμερα της Παναγίας το 1974. Έσωσε όχι μόνο τον εαυτό του και τους γενναίους συμπολεμιστές του στο θρυλικό τεθωρακισμένο Μ47 του οποίου ηγείτο, αλλά θα έλεγα ότι συνέβαλε τα μέγιστα και στη διάσωση ολόκληρου του Ουλαμού Αναγνώρισης ειδικής σύνθεσης της 21ΕΑΝ με τον οποίο επιχειρούσε και αυτός εκείνες τις πολύ δύσκολες ώρες και του οποίου επικεφαλής ήταν ο Έλληνας Αξιωματικός και Ίλαρχός του Κων/νος Χαραλάμπους. Επίσης, συνέβαλε καθοριστικά στην καθυστέρηση προέλασης των Τουρκικών στρατευμάτων και αρμάτων και έδωσε την χρονική δυνατότητα στους περίπου 3.000 Ελληνοκυπριακές δυνάμεις και αμάχους, που τότε ευρίσκοντο ακόμη στην ευρύτερη περιοχή Μόρφου (Ασώματος Μύρτου), να προλάβουν να μετακινηθούν προς τον ελεύθερο τομέα και να μην εγκλωβιστούν από τον πολυπληθή, πάνοπλο και αδίστακτο εχθρό. Θα πρέπει να τονιστεί, ότι ο Ουλαμός Αναγνώρισης ειδικής σύνθεσης που μόλις προανέφερα, ναι μεν είχε υπαχθεί οργανικά στην 21ΕΑΝ, τελούσε όμως υπό τις διαταγές του 286ΜΤΠ. Από το πρωί δε της 16ης Αυγούστου εκείνου του ζοφερού και πολύ θερμού καλοκαιριού και αφού ο Ουλαμός έφθασε στους Αγίους Τριμυθιάς, όπου και εγκαταστάθηκε, ετέθη και πάλι υπό την Διοίκηση της 21ΕΑΝ.

Το τεθωρακισμένο Μ47 που στα Ελληνικά και Ελληνοκυπριακά χέρια, και με Αρχηγό τον Έλληνα Λοχία Κώστα Δρόσο, κατέστη απρόσβλητο. Η φωτογραφία βγήκε στους Αγίους Τριμυθιάς Κύπρου, τέλη Αυγούστου 1974.

 
• Ο Λοχίας Κων/νος Δρόσος, στις κρίσιμες εκείνες στιγμές της Στρατιωτικής του Θητείας, και ως Αρχηγός ενός καταληφθέντος Τουρκικού τανκς Μ47 που επισκευάστηκε άμεσα, κινήθηκε γρήγορα και αποφασιστικά, έδρασε και αυτοβούλως και με την «άπαιχτη παρέα του» έκανε παρανάλωμα του πυρός πέντε (5) άρματα μάχης Μ47 και Μ48. Σύμφωνα δε και με προωθημένους παρατηρητές, κατέστρεψε ή ακινητοποίησε συνολικά 7 ή 8 άρματα μάχης του προαναφερθέντος τύπου του Τούρκικου Στρατού Εισβολής στην Κύπρο και ένα τεθωρακισμένο Μ113 μεταφοράς προσωπικού δυνάμεων του Αττίλα. Το γεγονός αυτό θεωρείται (αλλά και είναι) το μοναδικό κατόρθωμα στην Ιστορία των (ΤΘ) στην Ελλάδα και την Κύπρο. Μαζί δε και με την επική μάχη της ΕΛΔΥΚ (14-16/8/1974) διδάσκεται και στους Σπουδαστές της Βρετανικής Στρατιωτικής Ακαδημίας.
Επίσης, εκτιμώ ότι είναι θέμα χρόνου η ΕΡΤ2 να ολοκληρώσει την συγκέντρωση όλου του αναγκαίου Ιστορικού υλικού και να παρουσιάσει τα συγκεκριμένα Στρατιωτικά συμβάντα και σπανίζοντα παραδείγματα δράσης και προσφοράς στην ειδική εκπομπή της «Η Μηχανή του Χρόνου», για να πληροφορηθούν οι πάντες, αλλά και για να συνειδητοποιήσει η Νεολαία μας, το τι συνέβη το 1974 στην Κύπρο και ασφαλώς το τι σημαίνει κατόρθωμα, γενναιότητα, ηρωισμός και αυτοθυσία σε πολεμικές επιχειρήσεις.

• Το ότι Ομόφωνα αποφασίσατε και ενωμένοι τιμήσαμε έναν σύγχρονο και ζώντα ήρωα, που ανέδειξε η Αρτοτίνα στα τελευταία (70) χρόνια (αν όχι περισσότερα), αυτό ασφαλώς και είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός και σίγουρα πρόκειται για μια πολύ καλή και επαινετή κίνηση. Ταυτόχρονα όμως θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι, με τις επιλογές σας, ανοίγετε όχι μόνο τους ορίζοντες για
μια νέα ιστορική αφετηρία Συλλογικής λειτουργίας, αλλά και το έργο σας, αυτό καθ’ εαυτό, συνθέτει εκ των πραγμάτων ένα αξιέπαινο παράδειγμα προς μίμηση...

• Ο Δρόσος εθεωρείτο αγνοούμενος για περίπου 40 ημέρες και όταν τελικά η οικογένειά του πληροφορήθηκε ότι ο άνθρωπός τους ζούσε όλοι τους ανακουφίστηκαν, ο δε πόνος τους άρχισε να απαλύνεται και η ελπίδα επέστρεψε στο σπιτικό τους. Έκτοτε, η αείμνηστη μάνα του έπαυσε να οδύρεται, μετρίασε την αγωνία της και σταμάτησε να ποτίζει με τα δάκρυά της τα αγροκτήματά τους στην περιοχή της Αγίας Μαρίνας. Εκεί είχανε το καλύβι τους, τα υπάρχοντά τους, το ποίμνιό τους, τα χωράφια τους και τη σοδειά τους. Όταν δε ο στρατευμένος νέος και γενναίος πολεμιστής τελείωσε την παρατεταμένη Θητεία του στην πολύπαθη Κύπρο και επέστρεψε «εξουθενωμένος», στενοχωρημένος και ολιγομίλητος στην Ελλάδα και στο σπίτι του, «χαμογέλασε» και ηρέμησε όχι μόνο η οικογένειά του, οι συγγενείς και οι φίλοι του, αλλά και επί της ουσίας ολόκληρη η Αρτοτίνα.

• Ο Λοχίας των τεθωρακισμένων Κων/νος Δρόσος του Βασιλείου, υπηρέτησε ένα μεγάλο μέρος της Στρατιωτικής του Θητείας στην Κύπρο. Φθάνοντας εκεί τον Σεπτέμβριο του 1973, υπήχθη στη δύναμη της 21ΕΑΝ και της Εθνικής Φρουράς, λειτούργησε και ως εκπαιδευτής στρατιωτών αυτής και κυκλοφορούσε με το ψευδώνυμο «Βασιλείου», από το χωριό «Λύση». Το χωριό αυτό είναι πολύ κοντά στην Αμμόχωστο και υπό τον έλεγχο του Αττίλα.

• Αξίζει να σημειωθεί ότι και ο αείμνηστος συγχωριανός μας, διαπρεπής Μακεδονομάχος και Οπλαρχηγός του Μακεδονικού Αγώνα Βασίλειος Σταυρόπουλος, Λοχίας ήταν και εκείνος όταν εισήλθε (όπως γράφει και η ιστορία) στην σκλαβωμένη τότε Μακεδονία δύο φορές (1905-1906) και (1907-1908), και είχε το ψευδώνυμο «Κόρακας». Πολέμησε δε με ευφυία, στρατηγική και γενναιότητα όχι μόνο τους Βούλγαρους Κομιτατζήδες και τους οπαδούς της Ρουμανικής προπαγάνδας (1905-1908), αλλά και τα Τούρκικα Αποσπάσματα Οθωμανικής «γαλούχησης». Επίσης, κατά την αυτή περίοδο, αντιμετώπισε με επιτυχία και κατόρθωσε να αποφύγει αιματηρές συγκρούσεις με τον Τούρκικο Στρατό (Βέροια), εφαρμόζοντας τεχνάσματα Κλεφτών και κάνοντας πράξη τακτικές Ανταρτοπολέμου. «Σκέφτηκε» να στεφανώσει το ως άνω ψευδώνυμό του, με το όνομα της υψηλότερης κορυφής των Βαρδουσίων Ορέων (Κόρακας) της πατρογονικής του εστίας και τελικά μετουσίωσε σε πράξη την συγκεκριμένη σκέψη του, αφενός για να τιμήσει τα γεννοφάσκια του και αφετέρου για την παραπλάνηση του εχθρού και την πληρέστερη επιτυχία του στο Μέτωπο του Αγώνα. Επιπλέον, ο Βασίλειος Σταυρόπουλος από το Φθινόπωρο του 1908 έως και την Άνοιξη του 1909, και ενώ ήταν ήδη Επιλοχίας Πυροβολικού, ανέπτυξε Εθνική δραστηριότητα και στη Θράκη (με έδρα την Ξάνθη) ως «Δάσκαλος» και με το ψευδώνυμο «Παπάζογλου». Μετέπειτα και συνεχίζοντας την Στρατιωτική του πορεία, την δράση του και την Εθνική του προσφορά, στις αρχές του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, πολέμησε ηρωικά τους Τούρκους στις όχθες του Λουδία και ανδραγάθησε (Οκτώβριος 1912). Τίμησε και αυτός την αποστολή του (που ανέλαβε να φέρει εις πέρας) και δεν ξέχασε το χωριό του, την ιστορία και τις θυσίες των προγόνων μας. Επιπροσθέτως (και πέραν των άλλων), θα πρέπει να αναφερθώ και σε ένα ακόμη αξιόλογο γεγονός. Δηλαδή, στο ότι ο αείμνηστος Αρτοτινός και συγχωριανός μας Βασίλης Σταυρόπουλος, υπήρξε και βασικό μέλος του ιδρυτικού πυρήνα και πρώτος Πρόεδρος του Συλλόγου Αρτοτινών Αθηνών.

• Όλοι μας γνωρίζουμε ότι οι ήρωες δεν φυτρώ νουν κάθε λίγο και λιγάκι. Αναδεικνύονται στα πεδία των μαχών και αυτονόητη υποχρέωσή μας είναι (και θα πρέπει να είναι), ο ενδεδειγμένος σεβασμός απέναντί τους και η προς αυτούς απόδοση της προσήκουσας τιμής εις το διηνεκές. Το χωριό μας, η Αρτοτίνα, έχει να παρουσιάσει πολλά παλικάρια και πολλούς γενναίους πολεμιστές στα διάφορα πεδία των μαχών, μεταξύ των οποίων και αδικοπεσόντες.
Στον 17ο, 18ο και 19ο αιώνα ανέδειξε πολλούς Κλέφτες και Αρματωλούς, Οπλαρχηγούς, επαναστάτες και πρωτοκλασάτους ήρωες του 1821, με κορυφαίους αυτών τον Αθανάσιο Διάκο, τον Σκαλτσοδήμο και τον Ανδρίτσο Σαφάκα. Ειδικά όμως στον 20ό αιώνα, αναγνωρισμένους ήρωες και με εξαιρετικές επιδόσεις στα διάφορα μέτωπα των μαχών, έχουμε αναδείξει τους εξής τρεις κατά σειρά: τον αείμνηστο Μακεδονομάχο και Αντιστράτηγο ε.α. Βασίλειο Σταυρόπουλο (για τον οποίο έχω ήδη αναφερθεί και παραπάνω), τον αείμνηστο Συνταγματάρχη ε.α. Κων/νο Παπαβασιλείου (έδρασε στη Μικρά Ασία), και τον Έφεδρο Λοχία Κώστα Δρόσο που το 1974 έδρασε στην Κύπρο. (Κοινό χαρακτηριστικό και των τριών είναι το ότι και οι τρεις πολέμησαν τους Τούρκους ή και τους Τούρκους).

• Κατόπιν όλων των προαναφερθέντων έχω την άποψη ότι η Αρτοτίνα δεν έχει ανάγκη από κολαούζους και καλοθελητές, αλλά ούτε από προστάτες. Σέβεται τους πάντες, αλλά είναι και άτρωτη. Αρκεί να αξιοποιεί το βαθύπλουτο κεφάλαιο των ηρώων της (ζώντων και κεκοιμημένων), να είναι σταθερά προσηλωμένη στις καίριες στοχεύσεις της, να λειτουργεί ενωτικά, να αποθαρρύνει τους καιροσκόπους και να αποκρούει με αποφασιστικότητα την κακόβουλη, επίμονη και δηλητηριώδη προπαγάνδα κάποιων γειτόνων μας. Επίσης, το χωριό μας επιβάλλεται να αναδεικνύει το πολιτιστικό και λαογραφικό του οπλοστάσιο, να διαφημίζει τις ομορφιές του και να τιμά την ιστορία του. Τα όποια σοβαρά λάθη του παρελθόντος και η κατά καιρούς κοντόφθαλμη, μικρόψυχη και μεμψίμοιρη αντιμετώπιση σημαντικών θεμάτων, δεν επιτρέπεται να τραυματίζουν το σήμερα και ούτε βέβαια να έχουν θέση στις ιεραρχήσεις του μέλλοντος. Δεν κερδίζει κανείς από την στείρα, υστερόβουλη, αδιάκοπη και ανώφελη προπαγάνδα, ούτε όμως και από την επανάληψη «επώδυνων» λαθών. Εμείς δεν έχουμε ανάγκη από περισσότερα «όπλα». Έχουμε ήδη αρκετά και δεν υπάρχει λόγος να επηρεαζόμαστε από δόλιες τρικλοποδιές τρίτων, φίλων ή και γειτόνων. Το να αξιοποιούμε εις το έπακρον τα ισχυρά όπλα που διαθέτουμε και το να στηριζόμαστε ουσιωδώς στις πλουτοπαραγωγικές ευλογίες της Αρτοτινής φύσης και στις λαογραφικές, στις ιστορικές και άλλες πολιτιστικές μας πηγές, αυτά είναι τα ατού που μας θωρακίζουν και ίσως είναι αρκετά.
Επιπλέον -και παρά ταύτα-, θεωρώ ότι όπως όλοι οι ήρωες έτσι και ο ήρωας του 1821, το καμάρι της περιοχής μας, αλλά και Εθνικός μας ήρωας Αθανάσιος Διάκος, καλό είναι να μας ενώνει, να ενισχύει την «διασυνοριακή» καλημέρα μας και λειτουργία μας, και να στηρίζει τις φιλότιμες και διαρκείς προσπάθειές μας για μια ειρηνική πορεία εκατέρωθεν.

• Ο Έφεδρος Λοχίας Δρόσος Κων/νος τιμήθηκε από πολλούς σε Ελλάδα και Κύπρο. Οι δε τιμές που του αποδίδονται είναι συνεχείς και θα έλεγα ατελεύτητες. Διαπιστώνω όμως ότι υπάρχουν και συμπατριώτες μας οι οποίοι «ενοχλούνται» από τις τοιούτου είδους τιμητικές εκδηλώσεις, αλλά και πολλοί άλλοι στη Ρούμελη ή και αλλού, οι οποίοι δυστυχώς εξακολουθούν να λειτουργούν με τη συνοδεία «παιδικών ασθενειών». Τα αποτελέσματα τα γνωρίζουμε…

• Θεωρώ ότι όλοι οι Αρτοτινοί, οι Δωριείς, οι Ρουμελιώτες και όχι μόνο αυτοί, θα πρέπει να νιώθουν υπερήφανοι για την τόλμη, τον ηρωϊσμό και την προσφορά του καταξιωμένου συγχωριανού μας προς την Πατρίδα. Αρκεί όμως και ο ίδιος να διδάσκει εις το διηνεκές με το ήθος του και να εμπνέει τη Νεολαία με το παράδειγμά του και με την καθημερινότητά του, ως απλός πολίτης.

• Από τις πολεμικές επιχειρήσεις στην Κύπρο το 1974 και από τον ηρωϊσμό του Κώστα Δρόσου ασφαλώς και θα πρέπει να αντλούμε αρκετά και πολύτιμα διδάγματα.

• Όπως οι ήρωες δεν επιζητούν αλλά δικαιούνται την ηθική αναγνώριση και επιβράβευσή τους, για την προσφορά τους στην Πατρίδα, έτσι εκτιμώ ότι και το κάθε Δ.Σ. (όπως αυτό του Συλλόγου μας, στο οποίο πρωτοστατεί η Νεολαία μας), θα πρέπει να επαινείται και να επιβραβεύεται για ό,τι καλό έκανε και κάνει και για αυτά που δικαιούται, εφόσον πράγματι το αξίζει, για να συνεχίζει απρόσκοπτα το έργο της και για να ενδυναμώνει το ενδιαφέρον ενασχόλησής της με τα κοινά.

• Επειδή υπάρχουν κάποια γεγονότα που όσο και αν προσπαθήσουμε να τα υποβαθμίσουμε η πραγματική ιστορία κάτι τέτοιο δεν μας το συγχωρεί, γι’ αυτό και θα πρέπει σε κάθε ευκαιρία να λειτουργούμε με θάρρος και περίσσευμα καρδιάς, να ενισχύουμε όλοι μας ανεξαιρέτως τις προσπάθειες ενότητας, ομοψυχίας και συμφιλίωσης και να λέμε ή να γράφουμε δύο καλά λόγια εκεί όπου οι περιστάσεις το επιβάλλουν....

• Ο Κώστας Β. Δρόσος από μικρός ζυμώθηκε στις αντιξοότητες. Έχει οργώσει τις πλαγιές, τους λόφους και τα μονοπάτια, αλλά και όλα τα βοσκοτόπια και τα δάση της περιοχής -όπως οι αίγαγροι των Βαρδουσίων και τα ζαρκάδια της Αρτοτίνας-, και δεν τον άγγιζε ο φόβος. Ήταν σπιρτόζος και ευέλικτος. Έχω δε την εντύπωση ότι η σκληραγώγησή του στα βουνά και στις ραχούλες, όπως και στα ποτάμια και τις ρεματιές της Αρτοτίνας, τον βοήθησαν πολύ και στη μετέπειτα Στρατιωτική του Θητεία.

Επάνω, ο αρχηγός πληρώματος του καταληφθέντος Τουρκικού Μ47, Λοχίας Κωνσταντίνος Δρόσος, δέχεται τιμητική πλακέτα από τον Α/ΓΕΕΦ Αντιστράτηγο Αθανάσιο Νικολοδήμο, στην έδρα του 286 ΜΤΠ, το 2004. Αριστερά, απόσπασμα Ημερησίας Διαταγής της 21 ΕΑΝ της 2ας Σεπτεμβρίου 1974, με την οποία προτείνεται ο ηρωικός Λοχίας Κωνσταντίνος Δρόσος για την απονομή του Πολεμικού Σταυρού Γ ́ Τάξεως.

 

• Θα πρέπει να σημειωθεί ότι πέραν των όσων έχουν λάβει το φως της δημοσιότητας στα Φύλλα 127, 130 και 131 της Εφημερίδας «ΑΡΤΟΤΙΝΑ» για την συμμετοχή του Κώστα Δρόσου στις πολεμικές επιχειρήσεις κατά του «Αττίλα 2» το 1974 στην Κύπρο και για την αποδοθείσα τιμή στο πρόσωπό του, τόσο από την Πολιτική και Στρατιωτική Ηγεσία του ΥΠΕΘΑ το 2016, όσο και από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Αρτοτινών «Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ» στη γενέτειρά του Αρτοτίνα στις 27 Αυγούστου 2017, με το παρόν κείμενο έρχομαι να φωτίσω περισσότερο κάποιες λεπτομέρειες του θέματος και να προσθέσω ό,τι φρονώ απαραίτητο, μέσα και από τη δική μου δυνατότητα και οπτική, με καλή θέληση και με διάθεση συνεισφοράς.

• Είναι γνωστό πια στους πάντες ότι το χωριό μας έχει αναδείξει πολλούς ήρωες στα διάφορα μέτωπα των μαχών. Επίσης δικαίως έχει χαρακτηριστεί ως το Καπετανοχώρι της Δωρίδας και μπορεί κανείς να το παρομοιάσει με αειθαλές φυτώριο και διαχρονικό θερμοκήπιο ηρώων.

• Επειδή άκουσα πολύ καλά (αλλά και μελέτησα λεπτομερώς) ολόκληρη την ομιλία της κ. Κανούρη-Γκίκα, για την 70ετία δράσης και προσφοράς του Συλλόγου Αρτοτινών «Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ» και επειδή τυγχάνει να είμαι γέννημα της ιστορικής Αρτοτίνας, νομίζω ότι έχω και το δικαίωμα ίσως δε και την υποχρέωση να εστιάσω και στην επισήμανση πρόσθετων παραμέτρων, για να ενισχύσω την όλη προσπάθεια που έγινε και γίνεται για το καλό της Αρτοτίνας και για την προοπτική του Συλλόγου μας. Αυτό αγαπητοί μου, έχει να κάνει με τα κενά αλλά και τα «μείον» που η ίδια η ομιλήτρια μας υπενθυμίζει. Επισημαίνω λοιπόν το γεγονός ότι όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε ήρωες και προσφορά, καλό είναι να χρησιμοποιούνται κάπου-κάπου και οι λέξεις: «συγχαίρω ή συγχαρητήρια». Επίσης, θεωρώ ότι δεν είναι καθόλου βλαπτικό να επιχειρούμε την προφορική ή έστω την γραπτή επαινετική στάση για αυτά που έκανε, κάνει ή και που επιχειρεί να κάνει το νέο Δ.Σ. του Ιστορικού Συλλόγου μας (παρά την μέχρι τώρα ολιγόμηνη θητεία του) με Κορμό την Νεολαία μας. Όλα όσα διακηρύττουμε, καλό είναι και να τα υπερασπιζόμαστε σθεναρά. Η ιδεολογία μας δεν πρέπει να μας «εμποδίζει» να εκφράσουμε αυτό που πράγματι θα επιθυμούσαμε, αυτό που σταθερά χρειάζεται το χωριό μας..., αλλά και αυτό που ενώ ξέρουμε ότι έχει συμβεί, ή που βλέπουμε και νιώθουμε ότι συμβαίνει πλάι μας, και γύρω μας, ενίοτε -και παρά ταύτα- μας κάνει να είμαστε διστακτικοί ή και απόμακροι της ιστορικής αναγκαιότητας...

• Με την ευκαιρία της παρούσας επιστολής μου και συμμεριζόμενος την παραίνεση της κ. Βούλας Κανούρη-Γκίκα για την διαρκώς ενισχυόμενη δραστηριοποίηση της Αρτοτινής νεολαίας της Αθήνας και για την ανάγκη να έχει αδιατάραχτη, καλή και ανοδική προοπτική ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αρτοτινών, προσθέτω και την δική μου προτροπή και ενθάρρυνση προς τα νιάτα της Αρτοτίνας, που κατοικοεδρεύουν στην Αθήνα. Πράγματι αξίζει, αλλά και πρέπει να ενδιαφέρονται για τα κοινά, να ασχολούνται με αυτά και να στηρίζουν ενεργά το Δ.Σ., του εν λόγω Συλλόγου. Όμως και η συμμετοχή των μεσήλικων και έμπειρων, πιστεύω ότι είναι απολύτως χρήσιμη και αναγκαία.

• Ο Κώστας Δρόσος μιμούμενος το παράδειγμα των προγόνων του και πρωτίστως των ηρώων μας Αθανασίου Διάκου, Σκαλτσοδήμου, Ανδρίτσου Σαφάκα και Γ. Ρούκη και εφαρμόζοντας μια τακτική Ανταρτοπολέμου, πολέμησε και αυτός ηρωϊκά, εμπλουτίζοντας έτσι την πολεμική ιστορία και την ιστορία του Έθνους μας. Απεδείχθη δε και καλός Δάσκαλος, όχι μόνο στα Σχολεία της Α΄βάθμιας Εκπαίδευσης αλλά και σε Στρατιωτική τακτική, μεθοδικότητα και αποτελεσματικότητα. Θα πρέπει όμως να σημειώσουμε και το γεγονός ότι από μόνος του ίσως να μη μπορούσε να πετύχει το κατόρθωμα που κατάφερε. Γι’ αυτό και η Αρτοτίνα, οφείλει να εκπληρώσει το χρέος της προς ολόκληρη την θρυλική-ηρωϊκή πεντάδα του απρόσβλητου τεθωρακισμένου Μ47, που στη μάχη της Σκυλλούρας εθριάμβευσε. Στο σημείο αυτό (και για το φρεσκάρισμα της μνήμης μας) κρίνω επιβεβλημένη την υπενθύμιση του γενναίου πληρώματος που έγραψε Ιστορία.
Ήταν το ακόλουθο: Αρχηγός, ο Ελλαδίτης και Ρουμελιώτης Λοχίας, Δρόσος Κων/νος από την Αρτοτίνα Δωρίδος, οδηγός, Δεκανέας-τεχνίτης ο Ελλαδίτης Τούντας Νικόλαος, συνοδηγός ο Αποστόλου Ανδρέας (Ελληνοκύπριος), πυροβολητής ο Κουδουνάς Αν δρέας (Ελληνοκύπριος) και γεμιστής ο Ελλαδίτης Λοχίας Κριθάρης Ανδρέας, από την Πελοπόννησο.

• Το ότι στις κρίσιμες και χρήσιμες επιλογές μας, προκρίνουμε συνήθως τη λύση των καθυστερήσεων και του ωχαδελφισμού ή και εκείνη που λέει ότι είναι προτιμότερο να «συμμαζευόμαστε» από το να δημοσιοποιούμε άνετα και πλήρως το εξαιρετικό, το σημαντικό και το σπάνιο και επίσης το πραγματικό, το καλό και το ωφέλιμο, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι η συγκεκριμένη προσέγγιση και το σκεπτικό αυτής δεν φαίνεται να είναι ο καλύτερος σύμμαχός μας. Σε τέτοιες περιπτώσεις -πέραν των αναγκαίων αναδιπλώσεων- ίσως χρειαζόμαστε εξουδετέρωση και της όποιας διστακτικότητας, περισσότερη γενναιότητα και ενισχυμένη αυτοκριτική.

• Ο Κώστας Δρόσος, από ότι γνωρίζω, στο Γυμνάσιο «είχε» και ένα δεύτερο επώνυμο. Οι δε συμμαθητές του τον αποκαλούσαν «Ανδρούτσο». Οφείλω δε να ομολογήσω ότι το γεγονός αυτό, το εγνώριζε και το σύνολο των Καθηγητών του. Και να που η ιστορία επαναλήφθηκε και ο ήρωάς μας το τίμησε και αυτό(ς) και καταξιώθηκε στο πεδίο της μάχης.
Τυχαία; Ίσως, όχι!…

• Επειδή πολλοί Αρτοτινοί και κυρίως οι πρεσβύτεροι αυτών δεν είναι δα και φανατικοί λάτρεις του διαδικτύου και των ιντερνετικών εφαρμογών, όπως άλλωστε και πολλοί άλλοι, καλό είναι όλα τα σημαντικά (και στο σύνολό τους) να καταχωρούνται και στην Εφημερίδα μας «ΑΡΤΟΤΙΝΑ», που και ποιοτικά είναι εξαιρετική και από πλευράς περιεχομένου είναι πρωτοπόρος. Έτσι, οι ενδιαφερόμενοι θα έχουν όχι μόνο πλήρη αλλά εύκολη και χειροπιαστή ενημέρωση.
 

Ο Έφεδρος Λοχίας Κων/νος Δρόσος αφού τιμήθηκε από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας Πάνο Καμμένο, περιστοιχίζεται τιμητικά και από τους Αρχηγούς ΓΕΣ, ΓΕΝ και ΓΕΑ στη ΛΑΕΔ, Αθήνα 30/6/2016

 
• Τα πολύ συγκινητικά και περιεκτικά μηνύματα που σας εστάλησαν και τα οποία διαβάσατε προσεκτικά την ώρα εκείνη που τιμούσατε τον γενναίο Λοχία μας Κώστα Β. Δρόσο (27/8/2017), καλό είναι να τα διαφυλάξετε και να διασφαλίσετε το περιεχόμενο αυτών, διότι στο μέλλον είναι πολύ πιθανό να τα χρειαστείτε όχι μόνο εσείς αλλά και τα επόμενα Διοικητικά Συμβούλια. Ίσως δε χρησιμεύσουν και στους πιθανούς συγγραφείς, βιογράφους και ιστορικούς του μέλλοντος. Απ’ ότι γνωρίζω, τα σημαντικότερα από αυτά είναι του Λοχία Ανδρέα Κριθάρη που εκπροσώπησε μηνυματικά και επάξια και τους άλλους τρεις συμπολεμιστές του (από Ελλάδα και Κύπρο) στο θρυλικό εκείνο τεθωρακισμένο Μ47 του 1974 στην Κύπρο, και επίσης το ποιηματικό τοιούτο του κατοίκου Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης και Μακεδόνα Σεραφείμ Μαργέλου, από τα Πλάγια του Κιλκίς, αλλά και του νησιώτη κατοίκου της Ρόδου Χρήστου Ζαβοριανού.

• Αυτό που κάνω σήμερα, γίνεται για το καλό της Αρτοτίνας και της ευρύτερης περιοχής και για κανένα άλλο λόγο.

• Αυτό που εσείς ξεκινήσατε τον Μάρτιο και μετουσιώσατε σε πράξη τον Αύγουστο του ήδη απελθόντος έτους (για τον Κώστα Δρόσο), εύχομαι και ελπίζω να το συνεχίσετε με φαντασία, ευρηματικότητα και σχεδιασμό και να το ολοκληρώσετε στην Αρτοτίνα (ή και στην Αθήνα) στο κοντινό προσεχές μέλλον. Το παράδειγμά σας είναι επαινετό και ως τοιούτο, είμαι βέβαιος ότι θα έχει και μιμητές.

• Με την παρούσα επιστολή μου, προσπαθώ να είμαι ακριβοδίκαιος, αποκαλυπτικός και αντικειμενικός με τα σοβαρά ζητήματα με τα οποία καταπιάνομαι. Έρχομαι να ενισχύσω την μέχρι χθες υπάρχουσα πληροφόρησή σας - όπως και όλων των Αρτοτινών, αλλά και παντός άλλου ενδιαφερομένου-, και θα συνεχίσω την προσπάθειά μου, μέχρι να καταλάβουν οι πολλοί για ποιο λόγο αγωνίζομαι και έως ότου ευαισθητοποιηθούν όχι μόνο και άλλα Φυσικά πρόσωπα, αλλά και άλλοι Σύλλογοι, Ενώσεις, Σύνδεσμοι, Ομοσπονδίες και Αδελφότητες και επίσης πολλά Συμβούλια (Τοπικά, Δημοτικά, Πολιτιστικά, Εκπαιδευτικά και άλλα).

• Θέτω στην διάθεση του Συλλόγου Αρτοτινών και της Εφημερίδας «ΑΡΤΟΤΙΝΑ», 3-4 φωτογραφίες σχέση έχουσες με την απόδοση τιμών στον καταξιωμένο συγχωριανό μας και Λοχία των τεθωρακισμένων Κων/νο Δρόσο του Βασιλείου (Κύπρος, Αθήνα, Αρτοτίνα).

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1): Αν δεν υπήρχε ο αείμνηστος συγχωριανός μας, τότε Δάσκαλος και μετέπειτα Επιθεωρητής της Δημοτικής Εκπαίδευσης Αθανάσιος Ι. Ντζέτος, ο οποίος αφού προηγουμένως άκουσε τον Δρόσο να του εξιστορεί συνοπτικά το τι έγινε στην Κύπρο το 1974 τον συμβούλευσε το 1976 να κάνει αίτηση απευθείας προς την 21ηΕΑΝ Κύπρου και να λάβει τελικά το σχετικό απόσπασμα της από 2/9/1974 Η.Δ. της Επιλαρχίας του στο οποίο αναφέρεται το κατόρθωμά του, μνημονεύεται ο ηρωϊσμός του και προτείνεται για απονομή πολεμικού Σταυρού Γ΄ Τάξεως.
2) Αν δεν υπήρχε στη διάθεσή μας (από το 2008) το εξαιρετικό, Ιστορικό και πλήρες βιβλίο του συγγραφέα Ιωάννη Σ. Μαμουνιδάκη και
3) Αν δεν ξεκινούσε μια μακρά, μεθοδική και επίμονη προσπάθεια ερεύνης, αλλά και ένας πολύμηνος τηλεφωνικός αγώνας Πανελλαδικά, που άρχισε από το Φθινόπωρο του 2009 ο ακούραστος Ρόδιος, Φίλος πια της Αρτοτίνας, εραστής της πολεμικής ιστορίας και μελετητής της δράσης των (ΤΘ) στην Κύπρο Χρήστος Ζαβοριανός, δεν θα είχαμε την τιμή να ασχολούμαστε κατ’ αρχήν, ευρέως και επί μακρόν με τον Λοχία των τεθωρακισμένων Κων/νο Δρόσο του Βασιλείου και με την εξαιρετικά σημαντική προσφορά του στην Πατρίδα.

Τέλος και επειδή βρισκόμαστε ήδη στον Φε βρουάριο 2018, εύχομαι προς εσάς, στο σύνολο των Αρτοτινών, αλλά και σε όλο τον κόσμο, ΜΙΑ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με προκοπή, προοπτική και δουλειές, αλλά και με υπομονή, πολλές αντοχές και ειρήνη. Με αγάπη και εκτίμηση ΚΑΙ με τις εγκάρδιες ευχαριστίες μου για την φιλοξενία της επιστολής μου

Ιωάννης Θ. Βήλος

Συνταξιούχος Δημοσίου

πρώην Δ/ντής ΔΟΥ- πρώην Νομ. Σύμβουλος Θεσ/νίκης

κιν. 6944-949958

Υ.Γ.: Για ό,τι άλλο, σχετικά με την επαινετή πορεία και την ηρωϊκή ανάδειξη του Βετεράνου πολεμιστή Κων/νου Β. Δρόσου, είμαι στην διάθεση υμών αλλά και πρόθυμος να βοηθήσω και κάθε άλλον ενδιαφερόμενο.


Ο Έφεδρος Λοχίας Κων/νος Δρόσος αφού τιμήθηκε από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας Πάνο Καμμένο, περιστοιχίζεται τιμητικά και από τους Αρχηγούς ΓΕΣ, ΓΕΝ και ΓΕΑ στη ΛΑΕΔ, Αθήνα 30/6/2016

Εφημερίδα ΑΡΤΟΤΙΝΑ, Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2018